W Instytucie Fizjologii i Patologii Słuchu prowadzona jest terapia mająca na celu usprawnienie procesów słuchowych zachodzących w mózgu. Została stworzona przez prof. Henryka Skarżyńskiego. U dzieci z dysleksją przynosi ona o wiele lepsze efekty niż terapie powszechnie stosowane w poradniach psychologiczno-pedagogicznych, pokazują najnowsze badania przeprowadzone w Naukowym Centrum Obrazowania Biomedycznego.
Dr inż. Mateusz Rusiniak – Naukowe Centrum Obrazowania Biomedycznego Instytut Fizjologii i Patologii Słuchu
Pierwszy etap terapii SPS-S. Pacjenci słuchają odpowiednio przetworzonego materiału dźwiękowego. Takie ćwiczenie zajmuje trzy godziny dziennie.
Stymulacja percepcji słuchowej metodą Skarżyńskiego (SPS-S) to terapia z zastosowaniem różnych rodzajów muzyki: od klasycznej (np. utwory Mozarta) przez muzykę ludową, aż do wielu różnych dźwięków niewerbalnych i werbalnych. Wszystkie te dźwięki są modyfikowane przez specjalne urządzenie – stymulator słuchu. Jest to rodzaj słuchawki, która zapewnia przekazywanie dźwięku zarówno drogą powietrzną (błona bębenkowa jest pobudzana przez falę akustyczną), jak i kostną (struktury ucha wewnętrznego pobudzane są przez wibracje). Dźwięki są zmieniane w sposób podobny do działania tzw. „ucha elektronicznego” wykorzystywanego także w terapii metodą Tomatisa. Generalnie ulegają rozdzieleniu na dwa pasma – niskich i wysokich częstotliwości (dźwięki o wysokiej częstotliwości to te, które początkowo były głośne, natomiast dźwięki o niskiej częstotliwości to te, które wyjściowo były ciche). Tak przygotowane pasma wpływają na błonę bębenkową na dwa różne sposoby: powodują albo jej usztywnienie, albo rozluźnienie. Uważa się, że wykorzystując oba typy przewodnictwa dźwięku (drogę kostną i drogę powietrzną), można wpłynąć na jego percepcję. Informacja uzyskana drogą kostną dociera do ucha wewnętrznego jako pierwsza i pozwala na prawidłowe przygotowanie drogi słuchowej do odbioru danego natężenia dźwięku.
W dalszej kolejności terapia wpływa na wyższe funkcje poznawcze. Tu dźwięki są przetwarzane na różne sposoby, tak aby stymulacja słuchowa powodowała poprawę w zakresie lateralizacji i rytmizacji mowy oraz ogólną poprawę percepcji słuchowej. Podczas terapii ćwiczone jest wykrywanie przerw w bodźcach, określanie następstwa czasowego bodźców akustycznych oraz odtwarzanie sekwencji tonów różniących się częstotliwością lub długością. Na dalszym etapie ćwiczenia słuchowe są integrowane z zadaniami słuchowo- wzrokowymi, słuchowo-ruchowymi i wzrokowo-ruchowymi. Stosuje się m.in. ćwiczenia śpiewania, różnicowania melodii wygrywanych na instrumentach muzycznych czy kontroli głosu.
Więcej w wydaniu specjalnym “Słyszę”
https://sklep.inz.waw.pl/beats-of-cochlea-1st-international-music-festival-for-children-youths-and-adults-with-hearing-disorders-wydanie-specjalne/