Półpasiec to choroba wywołana przez wirus VZV, który przy pierwszym kontakcie (najczęściej w dzieciństwie) wywołuje ospę. Po wygaszeniu infekcji pozostaje w uśpieniu w komórkach nerwowych. Przy spadku odporności wirus uaktywnia się i powoduje półpasiec. Charakterystyczna wysypka może pojawić się na skórze małżowiny usznej, w przewodzie słuchowym zewnętrznym i na błonie bębenkowej. Dziś przyczyny i przebieg półpaśca usznego są już doskonale znane. Ale już na początku XX wieku lekarze nie mieli trudności z jego rozpoznaniem. Oto przypadki tej choroby opisane w „Polskim Przeglądzie Oto-Laryngologicznym” z 1927 roku przez dr. Piotra Rozwadowskiego, asystenta Kliniki Oto-Laryngologicznej Uniwersytetu Stefana Batorego, kierowanej przez prof. Jana Szmurło.
Półpasiec uszny czyli o przypadkach przedwojennej otolaryngologii
Artykuł pochodzi z wydania maj/czerwiec 2014 (3/137/2014)
https://sklep.inz.waw.pl/majczerwiec-2014-nr-3-137/